Jan Vos (66) maakte in december 2020 gebruik van de vrijwilligevertrekregeling en ging aansluitend met 63 jaar met vervroegd pensioen, 2,5 jaar eerder dan eerder gepland. Stilzitten is er niet bij, hij moet zijn tijd verdelen tussen – onder meer - zijn kleinkinderen in Brabant én Zweden, de Stichting Surftherapie, de VG-KLM én het maken van hooggeprezen loempia’s.
‘Ik ben negen jaar als fysiotherapeut actief geweest. Ik was daarnaast sportfysiotherapeut in de rugbywereld, een jaar of negen voor het nationaal team onder achttien jaar, en zo’n vijftien jaar bij mijn eigen Castricumse Rugby Club. Bij KLM was ik onder meer hoofd herplaatsing, verzorgde ik de re-integratie bij Cabin Services en was ik interim veranderingsmanager bij Flight Operations. Ik ben geëindigd in een strategische HR-functie op het hoofdkantoor, waar ik me bezighield met de digitalisering van HR-processen en met Blue Base, het nieuwe werken in het hoofdkantoor. Door het coronavirus is dat stilgelegd. De rode draad was dat ik ongeveer elke drie jaar van functie wisselde. Zo kende ik alle hoeken van de organisatie en dat heb ik als een verrijking ervaren. Je begrijpt beter hoe collega’s werken en denken.
Eerder met pensioen
Uiteraard heb ik me goed verdiept in mijn pensioen, om te kunnen bepalen of ik inderdaad een paar jaar eerder kon stoppen. Ik ben
naar de Pensioen In Zichtdag geweest en heb natuurlijk de pensioenplanner gebruikt. Ik kwam in mijn situatie uit bij een hoog-laag
pensioen, waarbij ik de eerste jaren wat meer krijg en daarna wat minder.
Het is trouwens mijn advies aan iedereen die dit leest: verdiep je tijdig in de materie, bereid je voor en laat je goed voorlichten. Zeker ook in relatie tot de nieuwe pensioenwet. Zelf blijf ik me daar trouwens ook mee bezighouden. Het is de bedoeling dat ik volgend voorjaar start als bestuurslid van de Vereniging Gepensioneerden KLM (VG-KLM), met pensioen en belangenbehartiging in mijn portefeuille. Ik ben me nu aan het inwerken.
Mijn vrouw was interim manager en zei: “Als jij stopt, stop ik ook”. We hebben kleinkinderen in Brabant en Zweden, die wilden we vaker zien. Daarnaast werk ik als vrijwilliger bij de Stichting Surftherapie in Wijk aan Zee. We helpen daar mensen met
niet-aangeboren hersenafwijkingen, die bij het behandel-centrum Heliomare werken aan hun revalidatie. Het idee is eenvoudig: we zetten iemand op een surfplank, zittend, liggend of staand, afhankelijk van wat iemand kan.
Daarna ga je met de golven mee, je hebt het gevoel van beweging en snelheid. Dat is goed voor je evenwicht en daardoor voor je zelfvertrouwen. Je durft gewoon meer, ook in je dagelijks leven, en dat is belangrijk in het revalidatieproces. Reizen doe ik ook graag, Nieuw-Zeeland staat bijvoorbeeld nog op mijn verlanglijstje. Er kwamen vaak ‘Kiwi’s’ naar onze rugbyclub in Castricum en hun land is prachtig. Daarnaast doe ik aan fitness en sta ik graag in de keuken. Ik heb een Indonesische kookcursus gevolgd en iedereen is gek op mijn loempia’s!’